G.Böhme "Filozofia i estetyka przyrody": powszechne stało się dzisiaj przeciwstawienie zewnętrznej naturze nie tyle duszy czy świadomości wolności, ile natury, którą sami jesteśmy, tj. ludzkiego ciała. Za sprawą problemu środowiska naturalnego nieodwołalnie zdaliśmy sobie sprawę z tego, że jako ludzie jesteśmy również naturą. Jednak relacja do naszej własnej natury wprawia nas w zakłopotanie. Po pierwsze dlatego, że niewiele wiemy o tej naturze, którą sami jesteśmy. Fantastycznie rozwinięta naukowo-techniczna wiedza o ludzkim organizmie, która dominuje we współczesnej medycynie, traktuje ów organizm jako naturę zewnętrzną, tj. jako jeden z wielu przedmiotów naturalnych. Na ludzkie ciało patrzy ona jako na coś obcego, zewnętrznego, przedmiotowego. Może to być oczywiście pożyteczne, ale ostatecznie naszym ciałem interesujemy się dlatego, że je czujemy, tj. dlatego że jesteśmy tym fragmentem przyrody. Nauka nie przyczyniła się jak dotąd do poznania tak pojętej przyrody, do poznania naszego ciała. Jedynie filozofia dostarczyła tu istotnych przyczynków. Dominacja wiedzy naukowej w naszym świecie sprawiła jednak, że nieznajomość ludzkiego ciała lub lekceważenie własnej cielesności sięgają najbardziej trywialnych wyrazów codziennego życia. Człowiek nie zna własnego ciała, nie panuje nad nim i dlatego nazbyt łatwo ucieka się do możliwości manipulacji zewnętrznej.
Polecamy również artykuł "Florofilia jest legalna! O międzygatunkowych sympatiach" Moniki Bakke, z którego bardzo wiele można dowiedzieć się o roli roślin w świecie sztuki:
E. Steichen: ... [z] hodowli kwiatów nauczyłem się o ludziach i ludzkiej naturze więcej niż moglibyście uwierzyć. Kwiaty są tak samo naiwne jak ludzie. Reagują na ten sam rodzaj stymulacji...
George Gessert: Nie mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwszy z roślinami niż z ludźmi, ale jestem w większej zgodzie z roślinami, i w ogóle wśród nich czuję się swobodniej. Rośliny są niewyobrażalne. Nikt nie byłby w stanie wyjaśnić dzikiego irysa
.jpg)
